و من با دیدن بعضی آدما به این نکته پی بردم که چطور میشه همه جای دنیا رو دید اما دنیا دیده نشد .و چطور میشه هیچ جا جز شهر خودتو ندیده باشی اما از دنیایی سر دربیاری.و این فقط به نگاه برمیگرده.نگاهی که میتونه حقیقت رو تو هر چیزی‌‌‌حتی چیزای کوچیک ببینه با نگاهی که همه چیزو فقط با چشمای ژله ای که بعد یک متر فاصله با هرچیزی عینک لازم میشه .زمین تا آسمونه فرقش!!!
امشب برف میباره و دلم هوای ستاره دیدن کرده.کشف صور فلکی و اجرام غیر ستاره ای.
که انگار دیگه برا هیچ کس مهم نیس.چرا اولویتای آدما هی عوض میشه؟
.
درباره این سایت