یه رفیق دوران دبیرستان باید باشه .
وقتی داری از یه سری چیزای زندگی ناامید میشی و به فکر اینی ک مثل عزیز ترینای زندگیت ول کنی و بری و بگی .من یه نفره نمیتونم.هرچی هم تلاش کنم!
واست پیام بفرسته:
عوضش چشم یه دنیا شب و روز به برنده بودنت خیره شده!یادت رفته؟
این اهنگ همیشه میتونه منو برگردونه به زندگی واسه همین یه یادآوری ساده از خاک بلندم میکنه!حتی اگه طرح بحثش سالبه به انتفای موضوع شده باشه .
راه پر پیچ و خمی منتظره .
تکیه کن به پای خسته خودت.
پای داغ ما نمیشینه کسی .
جز دل به خون نشسته خودت!
.
بعد از یه امید نیمه جون .وقتی استاد عصر بهم گفت المپیادو بخون که کارای مهمی منتظرته .
حالم خوبه .
خدارو شکر.
خدارو شکر.
ماشاالله و لاحول و لا قوه الا بالله
.
پینوشت:باورتون نمیشه فرش اتاقو با سشوار خشک کردم.بابا میگه نخبه مملکتو.میگم بابا ولم کن سرجدت!با این بوی نم مغزم کار نمیکنه دیگه.!
باید سه راهی بلند بیارم .سیم سشوار به سقف نمیرسه
پیاپی نوشت:امروز بعد از ظهر رفتم رو شیروونی اتاق باعث و بانی نشتی رو کشف کنم.انقددد لیز بود. بارونم نم نم شروع شد.داشتم سکته میکردم.عین کولیا افتاده بودم به جیغ و داد.کارگرای همسایه رو به رویی از رو داربست خیلی بهم خندیدن .البته منم بودم میخندیدم .چادر رنگی رو پیچیده بودم دووور سرم .نیم خیز فقط مامانو صدا میزدم.مامانم فقط بد و بیراه میگفت که این چه کاریه .این کارا به تو نیومده فلان فلانت!ولی فهمیدم چی شده .ناودون گرفته بود.اب هم راه کج کرده بود زیر سقف کاذب .!آه.خیلی موقعیت بدی بووود!
خدا نصیب نکنه
داشتم به مرگی آسمانی با سقوطی دردناک فک میکردم همش .!
درباره این سایت