پر از نوشتن شعری که تو نمیخوانی.

اینجا بارون شدیدی می باره .

بارون شدید رو خیلی دوست دارم .فارغ از سرما خوردگی های بعدش .خیس شدن لباسام و هر چیز دیگه .اما بارون و باد .اصلاااا!

میدونید بارون تنها.یه حسی داره شبیه آرامش که باد و بوران اون آرامشو بهم میزنه .!

الان از اون موقع هاست که دوست ندارم از خونه بیرون بیام .چون باد شدیدی داره همراهش میاد .بادی که پنجره ها و درها رو محکم ت میده و شاخه های درختا رو به شیشه های خونه ها میکوبه .!

کلا ااما دیگه دلم زمستون نمیخواد .دلم یه بهار ملس میخواد .اصلا دلم چهارباغ میخواد .نه .دلم باغ ارم شیرازو میخواد .

رمانی رو شروع کردم تحت عنوان آنا کارنینا.اصلااا خوب نیست .میخوام ولش کنم !حس خیانت و اشوب خانوادگی و همه چیزای بدی که ازش متنفرم توش هست .!عشق توش مسخره ترین حالت ممکن رو گرفته.!جدااااا!شاید ادامه اش بهتر شه ولی من طاقت ادامه دادنشو ندارم و از طرفی از مبهم موندن تیکه هایی از داستان متنفرم و نمبتونم بزنم جلوتر .!

آهنگ جدیدی دانلود کردم که به نطرم شاااهکاره .نامه های وحید تاج ."آسمان بارانی و بغضی گلو گیر من است.بی تو هرشب انتظار و انتظار و انتظار!

و در نهایت یه شعر م از بی تا امیری :

پر از گلایه و دردم ، پر ازپریشانی

پر از نوشتن شعری که تو نمی خوانی

دلم گرفته از این غصه های از سر هیچ

دلم گرفته از این بغض های طوفانی

از آن صدای زمخت و غریب تلوزیون

از این سکوت غم انگیز و تلخ و طولانی

دلم گرفته از این حرفهای تکراری

از این "به من چه "،"برو بی خیال "، "خود دانی!"

از اینکه می رسی از راه و می روی ناگاه

فقط به نیّت اینکه مرا برنجانی

از اینکه آخر هر بار درد دل کردن

رسیده ام به پریشانی و پشیمانی

از اینکه گریه کنم،شاید از سر اجبار

بپرسی از من و این چشمهای بارانی

کمی کنار من و غصه هام بنشینی

کمی به حال من خسته ،دل بسوزانی

دلم گرفته از اینکه همیشه دور از تو

دلم گرفت و گذشتی از آن به آسانی

دلم گرفته و امشب دوباره تنهایی 

و باز شعرجدیدی که تو نمی خوانی.

کامنتی نیست .

اعلام حضور کنید لطفا .!