تو بخند عزیزِجان.
بخند و دنیا را جایی برای زنده ماندن کن.
دنیا با چشمهای غمگینت .به لعنت خدا هم نمیارزد .
زندگی کردنی که روزهایش با اشک های پنهانی تو آغاز شود.
و شب هایش با سجده های طولانی تو.که صدای ذکر نمیدهد.صدای هق هق میدهد .
مردن تدریجی است.نه زندگی!
میدانم.
این روزها اشک مهمان همیشگی چشمهایمان است.
میدانم تو حالت از همه ما بدتر است.
اما این را میدانم که امید .
اخرین چیزی است که همیشه توی صندوق دل اهل این خانه باقی میماند.
امیدوار باش دنیای من.
دنیای من.
برای آمدن و رفتن اکسیژن میان ریه هایم .
برای قطع نشدن تپش قلبهایی که جانشان به منحنی لبهایت بند است .کمی بخند.
این روزها تمام زندگیم بند نفس هایت است
نفس هایی که با آه عجین شده .
کاغذ نوشته ام را روی در یخچال چسبانده بودم.
نخواندی.
نخواندی .
نخواندی .
نوشته بودم :
تو بخندی همه چی حل میشه.تو بخندی همه چی خوبه .بخند!
نخواندی.
نخواندی.
نخواندی.
میدانم
توقع بیجاست.
من همیشه موقعیت نشناس بوده ام.
تو همیشه مرا برای این عادت بدم مواخذه میکنی.
اما .
عقل من فقط به"امید"قد میدهد.
به حضور و نگاه خدایی که کنار ماست
خدایی که مارا فراموش نمیکند .
و اشک هایی که از همه پنهانشان میکنی را بهتر از خودت میبیند.
#دعا
درباره این سایت